Afgelopen weekend, tijdens de Open Dag, hebben een hele mooie groepsworkshop gedaan, met 9 mensen, bij de paarden (met een lintje tussen de groep en de paarden, want veiligheid staat natuurlijk voorop). Er ontstond een intensieve dynamiek rondom de thema’s vertrouwen en verbinding, twee kaarten die de deelnemers hadden gekozen uit het Paardenkracht Gevoelswoordenspel.
Want kan er nou verbinding worden gemaakt zonder dat er vertrouwen is? Of ontstaat vertrouwen vanuit verbinding? En is verbinding hetzelfde als contacten aangaan of relaties onderhouden? Het was te merken dat deze thema’s bij vrijwel iedereen iets opriepen op een diepere laag!
Wat me opviel was dat er in de context van het thema vertrouwen eigenlijk vooral gesproken werd over ‘vertrouwen in de ander’. Terwijl ‘vertrouwen op jezelf’ (wat in mijn ogen ook nog weer anders is dan ‘zelfvertrouwen’) juist één van de belangrijkste factoren is om op een gezonde en veilige manier door het leven te bewegen. En bovendien hangt het samen met het kunnen maken van werkelijke (harts)verbindingen, zowel met jezelf als met anderen.
Kunnen vertrouwen op jezelf heeft in mijn ogen te maken met weten wie je wérkelijk bent, waar je kwetsbaarheden én krachten liggen, erkenning en acceptatie, maar vooral met een gezonde verbinding (daar is het woord weer) tussen hoofd, hart en buik. Zodat je in contact staat met je onderbuikgevoel, je innerlijk weten. Zonder dat voel je negen van de tien keer niet aan wat goed voor je is, wie bij je past, of relaties in balans zijn of niet, en wat jij (en dan heb ik het over jouw gezonde deel) écht wilt en nodig hebt. Zeker sensitieve mensen krijgen dan te maken met de valkuil te veel van zichzelf te geven of nog erger verstrikt geraakt in overlevingsdelen. En raken in veel gevallen opgebrand of, als het diepgaande disconnectie met de ware kern en het innerlijk weten betreft, serieus beschadigd op het gebied van (bijvoorbeeld) vertrouwen.
Ik spreek uit ervaring: toen ik ‘aan de oppervlakte leefde’ en niet werkelijk naar binnen kon gaan, kon ik beslist niet vertrouwen op mezelf en mijn eigen inschattingsvermogen. En dat heeft me in situaties gebracht die echt niet goed voor me waren. Dat is natuurlijk een constatering achteraf, en logisch, want ik kon niet voelen, had slecht contact met mijn ware kern, dus al mijn beoordelingen en keuzes kwamen uit het hoofd. En helaas is dat wat zielszaken betreft vaak een povere raadgever…
Hoe dan ook, deze overpeinzing deed me denken aan een videoclip van heel wat jaren geleden, van Roger Sanchez. Waarin een vrouw met een giga-groot hart door de straten van New York loopt, wat mensen afstoot waardoor ze geen aansluiting vindt en haar hart steeds een beetje kleiner wordt. Totdat ze op het kleine beetje vriendelijkheid en respons wat ze krijgt weer in dezelfde valkuil stapt, alles wil geven wat ze heeft, en het hele verhaal opnieuw begint. Uiteraard kan je het clipje ook anders interpreteren, maar voor mij is wat ik hierboven beschrijf de onderliggende strekking van het verhaal.
Hoe kijk jij hier tegenaan? Welke relatie hebben vertrouwen en verbinding voor jou? Mocht je een mooi inzicht hebben dan hoor ik het graag! En wil je met dit soort thema’s aan de slag? Dan ben je van harte welkom bij mij en de paarden. Want zij weten als geen ander jou bij je ware kern te brengen!
